De immigranten die het Franse voetbal hebben gebouwd

Praten over de relatie van Frankrijk met immigranten in het voetbal is als twee dingen die niet van elkaar gescheiden kunnen worden. Ze hebben elkaar nodig. Aan de ene kant zijn er soms mensen die denken dat de aanwezigheid van immigranten in Frankrijk het begin is van een ondergang. Aan de andere kant zijn immigranten hun helden in het voetbal.

Natuurlijk vergeten we niet hoe de Franse vooruitgang was Wereldbeker 1998. Naast het optreden als gastheer, slaagden ze er destijds ook in om voor het eerst kampioen te worden op dit prominente evenement.

De geschiedenis van de relatie van immigranten met het Franse voetbal is al lang opgebouwd. Van de jaren 1890 tot de jaren 1910 kwamen veel immigranten voetballen. Zelfs in die tijd werd de Franse Athletic Sports Union (USFSA), die een voetbaltoernooi hield, gewonnen door een lokale club die eigendom was van de Zwitser, Stade Helvetic.

In plaats van resistent te zijn zoals de meeste inheemse mensen, omarmde USFSA deze immigranten om samen voetbal op te bouwen. Als bewijs: in 1919 evolueerde de conservatieve USFSA naar de Franse voetbalbond (FFF).

Toen Ligue 1 (professionele competitie) voor het eerst begon in 1932, waren ongeveer 35% van de spelers die op dat moment speelden buitenlandse spelers.

Kwesties van nationalisme

Van 1996 tot 1998, toen Frankrijk gastheer was van het WK, ontstond er toen een hot issue. De kwestie van het nationalisme. Deze kwestie werd ter sprake gebracht door een politicus genaamd Jean-Marie Le Pen, die afkomstig was van de rechts-populistische groepering het Front National.

Hij bekritiseerde dat de Franse ploeg destijds Wereldbeker 1998 is geen weerspiegeling van geboorteland Frankrijk zelf. "Ze zijn een kunstmatige ploeg!" zei LePen.

Net als partijen in het algemeen bouwde Le Pen destijds de groep voor zijn belangen om door te gaan naar de presidentsverkiezingen in 2002. De Front National-groep brengt inderdaad vaak gevoelige kwesties aan de orde, die taboe zijn om te bespreken, zoals de kwestie van immigranten.

Zelfs toen de Franse economie faalde, beschuldigde en beschuldigde hij immigranten. Hij denkt dat het immigranten zijn die de economie in Frankrijk niet goed maken.

Wanneer Wereldbeker In 1998 riep de toenmalige bondscoach van Frankrijk, Aime Jacquet, 23 spelers op om deel te nemen aan het WK. Van de 23 spelers zijn er zeker 16 spelers die allochtoon of zwart zijn. Dit zorgde ervoor dat Le Pen Jacquet aanviel. Hij denkt dat de 16 spelers niet eens het Franse volkslied La Marseillaise kunnen zingen.

Bewijs van immigranten

Wanneer Wereldbeker In 1998 wisten immigranten Le Pen het zwijgen op te leggen. Frankrijk wist kampioen te worden met een overtuigende 3-0 score boven Brazilië. Interessant is dat twee doelpunten werden opgekocht door een Algerijnse immigrant en moslim, Zinedine Zidane.

Sindsdien leek de naam Le Pen van de aardbodem te zijn verdwenen. Bovendien moet de tussenpoos van twee jaar zijn Wereldbeker kampioenwist Frankrijk in 2000 de Europa Cup te winnen. Hiermee werd benadrukt dat de diversiteit in de Franse ploeg voor hen geen bedreiging vormt. Juist de dreiging ligt bij mensen die echt niet van diversiteit houden.

Sinds Wereldbeker 1998, Zidane et al. samen bouwen aan het Franse voetbal. Op dat moment verscheen er een nieuwe bijnaam voor Frankrijk, namelijk “Driekleur” met mythologie Zwart-Blanco-Beur. Deze mythologie betekent dat Zwart-Wit-Arabisch verwijst naar drie identiteiten die één worden. Sindsdien is Frankrijk een team geworden met zijn multiculturalisme, dat de geest van de Franse Revolutie vertegenwoordigt: vrijheid, gelijkheid, broederschap (vrijheid, gelijkheid, broederschap).

Het is een beetje interessant om een ​​paar jaar terug te gaan, veel immigranten wiens namen worden herinnerd als inheemse idolen. In de jaren vijftig was er Raymond Kopa et al. die er destijds in slaagde Frankrijk naar de halve finales van de WK's van 1950 en 1958 te halen.

Ondertussen wonnen Les Blues in de jaren tachtig samen met de ster Michel Platini die uit Italiaanse ouders kwam en zijn vrienden de Europa Cup in 1980 en kwalificeerden ze zich voor de halve finales van de Wereldbekers van 1984 en 1982.

In de jaren 2000 waren er veel Franse sterren die immigranten waren. Behalve Zidane die uit Algerije komt. Er zijn ook Patrick Vieira die uit Senegal. Lilian Thuram en Thierry Henry die van Guadeloupe afkomst zijn. Net zoals David Trezeguet, Fabian Barthez en Bixente Lizarazu die uit een Spaanstalig land komen.

Bovendien, op Wereldbeker In 2018 in Rusland, toen Frankrijk kampioen werd, konden ze niet los worden gezien van de aandacht van immigranten. De toenmalige hoofdcoach, Didier Deschamps, riep 23 spelers op, waarvan 15 allochtone spelers.

Het bestaan ​​van 15 allochtone spelers werd ook de ruggengraat toen Frankrijk het kampioenschap won. Er zijn Ousmane Dembelle en Thomas Lemar die uit Nigeria komen. N'Golo Kante is van Malinese afkomst. Paul Pogba heeft Guinees bloed. Nabil Fekir die uit Algerije komt. Evenals Samuel Umtiti en Kylian Mbappe die afstammen van Kameroen,

Wat het WK 2022 betreft, dat verschilt niet veel van de selectie van 2018. Er zijn verschillende extra allochtone spelers, zoals Eduardo Camavinga, die van Congolees bloed is. Tchouameni en William Lilina hebben Kameroense afkomst. Jules Kounde uit Benin. Evenals Dayot Upamecano uit Guinee.

Natuurlijk kan deze diversiteit voor Frankrijk een krachtig wapen zijn om door te waden WK 2022 in Qatar. Het is afwachten welke rol deze Franse immigrantenspelers lange tijd hebben gespeeld in de ontwikkeling van het Franse voetbal.

Want de waarheid is dat voetbal van iedereen is, ongeacht etniciteit, cultuur, religie of ideologie. Adieu!